Evrenin %97’sine ulaşmamız mümkün değil

Evrenin ne kadar büyük olduğu sorusu, hem bilimsel hem de felsefi bir sorgulamanın kapılarını aralıyor. Evrenin genişliği ve derinliği karşısında insanın varoluşu, adeta bir toz zerresi kadar küçük ve önemsiz gibi görünse de, bu büyüklüğü anlamaya yönelik çabamız aslında bizleri evrenin derinliklerine doğru bir yolculuğa çıkarıyor.

Gözlemlenebilir evrenin çapı 93 milyar ışık yılı. Bu inanılmaz mesafe, aslında yalnızca görebildiğimiz evreni kapsıyor. Evrenin tamamı ise bundan çok daha büyük, belki de sonsuz. Ancak buradaki en temel sorun, evrenin sürekli genişliyor olması. Bu genişleme, ulaşabileceğimiz yerlerin bir sınırı olduğunu gösteriyor. Işık hızında dahi yolculuk etsek, evrenin büyük bir kısmına erişmemiz imkânsız.

İnsanın Teknolojik Sınırları

İnsanlığın teknolojik gelişimi ne kadar ileri giderse gitsin, evrenin yapısı gereği her zaman bir sınırla karşı karşıya kalacağız. Çünkü evren genişliyor ve bu genişleme hızla devam ediyor. Öyle ki, evrendeki bazı galaksiler bizden saniyede 300.000 kilometre hızla uzaklaşıyor. Bu hız, ışık hızına eşit olduğu için, bu galaksilere ulaşmamız mümkün değil. Hatta evrenin dışındaki bölgelerde bulunan galaksilere ulaşmak bir yana, onları gözlemlemek bile her geçen gün zorlaşıyor. Çünkü evrende derinlere baktıkça aslında geçmişi görüyoruz, bugünün bilgisi ise zamanla bizden uzaklaşıyor.

Karanlık Bir Gelecek

Gelecek, daha da karanlık bir evrene işaret ediyor. Galaksilerin sürekli birbirinden uzaklaşması, gelecekteki evrenin yıldızsız ve karanlık bir boşluk haline gelmesine neden olacak. İnsanlık olarak yıldızlarla dolu bir evrende yaşıyor olmak, aslında oldukça şanslı bir dönemimize işaret ediyor. Gelecekteki medeniyetler, belki de bizim gördüğümüz yıldızlı gökyüzünü hiçbir zaman göremeyecekler.

Başka Medeniyetler ve Ulaşılmazlık

Başka yıldız sistemlerinde yaşam olup olmadığı sorusu ise hala büyük bir gizem. Eğer başka medeniyetler varsa, bu medeniyetlerin bizim teknolojik sınırlarımızı aşmış olması gerekir. Galaksiler arası yolculuk yapmak, bugünkü bilgilerimizle imkânsız görünüyor. Bu yüzden, eğer bir gün dünya dışı varlıklar bizimle temas kurarsa, onların fiziksel sınırları aşabilmiş ileri bir teknolojiye sahip olmaları gerektiğini düşünebiliriz. Fakat bu, başka soruları da beraberinde getiriyor: Eğer bu kadar gelişmişlerse, nasıl oluyor da bizim seviyemize düşüyorlar?

Zaman ve Boyutların Karmaşıklığı

Evrenin büyüklüğü kadar kafa karıştıran bir diğer konu ise zamanın doğası. Uzay-zamanın nasıl işlediğini anlamak, bugünkü bilgilerle bile son derece zorlayıcı bir konu. Evrenin 4 boyuttan oluştuğunu biliyoruz: Üç boyutlu uzay ve bir boyut olarak zaman. Ancak bazı teoriler, evrenin 11 boyutlu olabileceğini öne sürüyor. Bu boyutları anlamaya çalışmak, insan zihninin sınırlarını zorluyor. Zaman kavramı, bir yandan bilimsel bir sorunsal iken, diğer yandan felsefi bir boyuta da sahip. Zaman nedir? Nasıl işler? Bu sorular, bilimle felsefenin kesiştiği noktalarda kendine yer buluyor.

Sonsuz Evren, Sınırlı İnsan

Evrenin büyüklüğü karşısında insanın sınırları ne kadar belirgin olsa da, merak duygumuz ve keşfetme isteğimiz bizi her zaman daha ileriye taşıyor. Evrenin %97’sine ulaşmamız mümkün değil, ancak bu, keşfetme arzumuza engel olmuyor. Belki de bu sınırsızlık, insanlığın bilimi ilerletmedeki en büyük motivasyonlarından biri.

Sonuç olarak, Evrenin Büyüklüğünü düşünmek, insanın varoluşunu anlamaya yönelik derin bir sorgulamayı da beraberinde getiriyor. Evren ne kadar büyükse, biz de o kadar küçük ama bir o kadar da merak doluyuz. Belki de insan olmanın anlamı, bu sonsuz evrene rağmen sınırlarımızı keşfetmeye devam etmekte yatıyor.