Caitlin Johnstone
THEBETHS’in “Expert In A Dying Field” adlı şarkısı, dinlerken içimde derin bir özlemi tetikliyor: “Tanrım, umarım bir gün bu ben olurum.” Bir gün, emperyalizm, zulüm ve istismar hakkındaki tüm bilgi ve içgörülerimin geçersiz olduğu bir dünyada yaşamayı umut ediyorum. Ölmekte olan bir alanda uzman olmayı arzuluyorum. Washington’da hangi yalanların pazarlandığını veya Orta Doğu‘da kimin kimi öldürdüğünü bilmeye gerek olmayan bir yer; çünkü artık bunların hiçbiri olmuyor ve herkes barış içinde yaşıyor. Emperyal propaganda makinesinin ve imparatorluğun olmadığı, manipülasyonun ince noktalarının artık yaşadığımız dünyayla ilgisi kalmadığı bir dünya. Kandırılarak hangi savaşlara sokulduğumuza dair her türlü bilginin, antik tarihte çoktan ölmüş imparatorlukların savaşlarına dair bilgiler kadar önemsiz hale geldiği bir yer. Artık propaganda kaynaklı komadan uyanmaya ve biyosferimizi öldüren ve tüm karasal yaşamı nükleer pişkinlikle tehdit eden güç yapılarını devirmeye acil bir ihtiyaç yok, çünkü büyük ayaklanma çoktan gerçekleşti.
Nihayetinde, kendimizi bu mücadeleye adamış olan bizlerin asıl amacı da budur: kendi modamızın tamamen geçmesi ve önemsizleşmemiz. Bir gün topladığımız tüm bu bilginin önemsiz bir ıvır zıvıra dönüşmesi ve yaptığımız tüm bu çalışmaların unutulması; çünkü artık bunlara ihtiyaç duymayan sağlıklı ve uyumlu bir dünyada yaşıyoruz. İşte o zaman kendimizi sanata, güzelliğe, keşfe, sevgiye ve nihayetinde kendisiyle barışık bir toplumda diğer herkesle birlikte tüm canlıların iyiliği için işbirliği yapma projesine adayabiliriz.
İsrail asla “kendini savunmuyor” ve ABD de asla “İsrail’i savunmuyor.” Her iki ülke de sürekli bir saldırı ve saldırganlık hali içinde bulunmakta ve bu durum propaganda tarafından “savunma” olarak çerçevelenmektedir. ABD, bir politika meselesi olarak Orta Doğu‘da şiddet ve bölünme tohumları ekmektedir. İsrail’in kuruluşu, bu apartheid etnik devletinin üzerine kurulduğu insanlara karşı bir saldırganlık eylemiydi ve o zamandan beri saldırgan konumdadır. Orta Doğu’daki diğer uluslar ve gruplar, bu saldırılara karşı kendilerini savunmaktadır. Bu olaylarda savunma iddiasında bulunabilecek tek taraf onlardır.
“Demir Kubbe” ve geçtiğimiz Nisan ayında İran’ın misilleme saldırıları sırasında gördüğümüz füze ve insansız hava aracı engellemeleri gibi doğası gereği savunma amaçlı görünen önlemler bile İsrail ve ABD’nin kullandığı şekliyle savunma amaçlı değildir. Bu sistemler, İsrail’i saldırdığı insanların savunma önlemlerinden korumak için kullanılırlar. Çelik yelek, toplu katliam yaparken polis tarafından durdurulmamak için kullanıldığında savunma önlemi olmaktan çıkar. Bir kalkan, birisini kılıcınızla bıçaklayabileceğinizden emin olmak için kullandığınızda bir savunma aracı olmaktan çıkar. Bunlar, saldırdığı insanların caydırıcılık ve savunma kabiliyetlerini ortadan kaldırarak İsrail’in daha fazla saldırganlık yapmasını kolaylaştırmak için alınan önlemlerdir.
