editor
Son dönemde İsrail’in bölgede artan askeri ve siyasi faaliyetleri, birçok ülkede olduğu gibi Türkiye’de de dikkatle izleniyor. Bu bağlamda, özellikle Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın İsrail’i yakın tehdit olarak değerlendiren açıklamaları, İsrail’in Türkiye’ye yönelik bir stratejik planının olup olmadığını yeniden gündeme getirdi.
İsrail’in Stratejik Öncelikleri ve Dini Motivasyon
İsrail’in dış politika ve güvenlik stratejilerini değerlendirirken, devletin ideolojik ve dini unsurlarının bir araya geldiği karmaşık bir tabloyla karşılaşıyoruz. İsrail’in özellikle Lübnan, Gazze, Suriye ve İran’a yönelik askeri hamleleri, büyük ölçüde güvenlik endişelerine dayalıdır. Ancak bu operasyonların arka planında dini referansların da yer aldığını göz ardı etmek yüzeysel bir yaklaşım olacaktır.
Ortadoğu’da İsrail’in varlığı, Yahudi dini metinlerinde yer alan “Arz-ı Mev’ud” (Vaadedilmiş Topraklar) kavramıyla sık sık ilişkilendirilir. Tevrat ve Tora’daki bu kavram, İsrail’in sınırlarını Nil Nehri’nden Fırat’a kadar genişleten bir coğrafyayı işaret eder. Türkiye’nin doğusunu bu coğrafyanın bir parçası olarak gören bazı aşırı yorumlar bulunsa da, resmi İsrail politikası bu tür genişletilmiş sınır hedeflerini doğrudan desteklememektedir. Ancak, bu dini ve tarihi motivasyonlar, İsrail toplumunda ve ordusunda zaman zaman kullanılarak, ideolojik ve psikolojik bir temel oluşturur.
Yahudi Psikolojisi: Tarihi Travmalar ve Güvenlik Endişesi
İsrail toplumunu ve siyasetini anlamak için Yahudilerin tarih boyunca yaşadıkları travmatik deneyimleri göz önünde bulundurmak gerekir. Yahudi toplumu, özellikle Avrupalı Yahudiler, soykırım ve pogromlarla şekillenen bir tarihsel hafızaya sahiptir. İsrail, bu tarihi katliamları tekrar yaşamamak adına güvenlik önlemlerini en üst düzeyde tutmaya çalışmaktadır. Bu çerçevede, İsrail’in askeri saldırıları, genellikle kendini koruma ve savunma refleksiyle açıklanır.
Bu güvenlik motivasyonu, zaman zaman dini referanslarla da pekiştirilir. İsrail ordusunda hahamların yer alması ve bazı askeri operasyonların dini bir çerçeveye oturtulması, bu stratejik ve ideolojik karışımın somut göstergeleridir. Bu durum, İsrail’in saldırganlığını sadece dini fanatizmle açıklamanın yetersiz olduğunu gösterir; çünkü esas motivasyon çoğu zaman güvenliktir.
Türkiye ve İsrail: Gerçek Bir Tehdit Var Mı?
İsrail’in Türkiye’ye yönelik doğrudan bir askeri tehdit oluşturduğu söylemi, stratejik açıdan pek gerçekçi görünmüyor. İsrail’in mevcut askeri kapasitesi ve nüfusu, 85 milyonluk Türkiye’ye doğrudan bir saldırı düzenlemek için yeterli değildir. Ayrıca, İsrail’in hâlihazırda Lübnan ve Hamas gibi daha küçük tehditlerle başa çıkmakta zorlandığı göz önüne alındığında, Türkiye gibi büyük bir devlete saldırma ihtimali oldukça düşük görünmektedir.
Ancak bu, İsrail’in Türkiye’ye karşı hiçbir stratejik planının olmadığı anlamına gelmez. Özellikle bölgedeki Kürt unsurlarla olan ilişkileri ve PKK/PYD gibi terör örgütlerine verdiği dolaylı destek, Türkiye açısından önemli bir güvenlik tehdidi oluşturuyor. İsrail’in bu gruplarla olan ilişkisi, bölgedeki teopolitik açılımlarla bağlantılı olabilir ve Türkiye’nin terörle mücadelesi açısından ciddi bir sorun teşkil edebilir.
İki Ülke Arasındaki Gerilim Nereye Gidiyor?
Sonuç olarak, İsrail’in Türkiye’ye doğrudan bir askeri tehdit oluşturması şu an için olası görünmüyor. Ancak İsrail’in bölgedeki stratejik hamleleri, Türkiye’nin güvenliğini dolaylı olarak etkileyebilir. Özellikle terör örgütlerine verilen destek ve teolojik söylemler, iki ülke arasındaki gerilimi artırabilir. İsrail’in bölgedeki dini ve stratejik hedeflerini daha geniş bir perspektiften değerlendirmek, Türkiye’nin güvenlik politikalarını bu doğrultuda şekillendirmesine yardımcı olacaktır.
-KonuYorum-
