Hayati Esen
Krizler, zaman algımızı kökünden değiştirir. Martin Heidegger’in zamansallık anlayışına göre, birey varoluşunu geçmiş, şimdi ve gelecek arasında kurduğu bağlarla anlamlandırır. Ancak Kriz dönemlerinde bu bağlar zayıflar, hatta kopar. Geçmiş, çoğunlukla acı verici bir hatıraya dönüşür; gelecek ise planlanabilir bir olasılık olmaktan çıkar. Geriye yalnızca “şimdi” kalır. Ama bu şimdi, sıradan bir an değil; hayatta kalma reflekslerinin baskın olduğu, yoğun ve zorlayıcı bir zaman dilimidir.
Böyle dönemlerde bireyler, anın gerekliliklerine odaklanarak yaşamlarını yeniden düzenlemek zorunda kalır. Uzun vadeli hayaller, krizlerin baskısı altında silikleşir. Geçmişin güven veren rehberliği ya da geleceğin umut dolu çağrısı yerini belirsizliğe bırakır. Ancak bu süreç yalnızca bir sıkışmışlık hali değildir; aynı zamanda bireyin varoluşunu ve hayatını yeniden tanımlama fırsatını da içinde barındırır.
Şimdinin Baskısı
Heidegger, zamanın sadece bir akış olmadığını, insan varoluşunun temeli olduğunu söyler. Krizler bu temeli sarsar ve bireyleri şimdiye odaklanmaya zorlar. Bu durum, yalnızca bir hayatta kalma refleksi değil, aynı zamanda bireyin kendini ve çevresini yeniden anlamlandırdığı bir süreçtir. Şimdiki zaman, krizle birlikte yalnızca bir yük değil, aynı zamanda bir yeniden başlama alanı haline gelir.
Bu yeniden yapılanma, yalnızca bireysel değil, toplumsal düzeyde de etkisini gösterir. Krizlerin dayattığı zorunluluklar, dayanışma ağlarının kurulmasına ve yeni düzenlerin ortaya çıkmasına zemin hazırlar. Anın baskısıyla şekillenen bu süreç, insanların ve toplumların zorluklardan geçerek nasıl değişebileceğini açıkça gösterir.
Gazze Savaşı: Şimdiye Sıkışmak ve Zamanın Yeniden Anlamlandırılması
Gazze savaşı sona erdi ve artık bu konuda süregelen tartışmalara bir nokta koyma zamanı geldi. Gerçek ya da yalan, savaş boyunca çok şey söylendi, çok şey iddia edildi. Ancak bu süreci nasıl anlamlandıracağımız, geleceği nasıl şekillendireceğimizi belirleyecek. Gazze, halkının yaşadığı tüm dehşetle birlikte, sadece Filistinliler için değil, tüm bölge için bir dönüm noktası olabilir. Ancak bunun gerçekleşmesi için, bölgenin acı çeken bu topraklarına destek vermek şart.
Kriz dönemlerinde bireyler ve toplumlar, çoğu zaman geçmişin yükünü ve geleceğin belirsizliğini bir kenara bırakıp anın gereklerine odaklanır. Gazze de bu bağlamda, şimdiye sıkışmış bir halkın var olma mücadelesini ve aynı zamanda geleceği yeniden inşa etme çabasını temsil ediyor. Şu anda iki milyon insanın temel ihtiyaçlarını karşılayacak insani yardım ve destek sağlamak, yalnızca bir zorunluluk değil, aynı zamanda daha iyi bir geleceğin temelini atmak için bir fırsattır.
Ernst Bloch’un “umut ilkesi,” Gazze’nin krizden sonra nasıl bir geleceğe evrilebileceğine dair önemli bir ipucu sunuyor. Bloch’a göre umut, pasif bir bekleyiş değil, aktif bir eylemdir. Gazze’nin yeniden inşası, yalnızca bölge için değil, Filistin halkı için de daha sürdürülebilir bir barışın temellerini atabilir. Ancak bunun için yalnızca çatışmaları sona erdirmek yetmez; aynı zamanda bölgedeki kültürel ve siyasi ayrışmaları aşacak bir anlayış geliştirilmelidir.
